wyprawa

Idea narodowego kapitalizmu i jej miara w komercjalizacji misji na Marsa w celu realizacji potrzeby zbiorowej wysłania, przebywania i powrotu amerykańskich astronautów ma w sobie warstwy akcjonariuszy tak ułożone, że w przypadku zakładanego sukcesu pierwsi akcjonariusze (10 mln) nie tracą - zyskują na oprocentowaniu lokaty $1tys. na marsjańskie konto w domenie jednego banku docelowo jako wpłaty na program marsjański i 1 akcję o wartości $1tys., a następnie zwrot wydatku $1tys. i zysk w wysokości $1tys. w przypadku, jak w szkicu idei, zakupu po dwie akcji w cenie za $3tys. każda przez 5 mln nabywców przy czym $1tys. ze sprzedaży stanowi jednocześnie wkład w program marsjański. Zatem druga grupa akcjonariuszy ma za sobą satysfakcję pierwszej grupy akcjonariuszy oraz narodu z uwagi na jego udział poprzez potencjalne zabezpieczenia finansowe dla NASA i Kongresu w wskazanych przypadkach. W idei pominięto wszystkie opłaty za transakcje pobierane przez bankiera związane z transferem pieniędzy oraz obsługi kupna/sprzedaży akcji wraz z środkami na cel inwestycyjny programu marsjańskiego. Jak zatem zadowolenie narodu przełożyłoby się w szanse w ideowym czasie za 20 lat na zysk dla drugiej grupy akcjonariuszy? Ten kto będzie wiedział, to chyba zostanie szefem FEDu (bank centralny Stanów  Zjednoczonych) albo i nawet otrzyma Nagrodę Nobla z ekonomii. Wniosek zatem wydaje się jednoznacznie oczywisty - w tej idei NASA nie podejmie się marsjańskiego przedsięwzięcia prywatno-publicznego bez stosownej pewności w możliwą do osiągnięcia technologię i technikę przez naukowców i inżynierów pracujących dla firmy pro marsjańskiej podejmującej zamówienie zbiorowe od obywateli. Ile warta jest na Ziemi kosmiczna marsjańska duma/satysfakcja USAmerykanów? W metodach relacji 1. przedsięwzięcie publiczno-prywatne oraz 2. przedsięwzięcie prywatno-publiczne (jak w szkicu idei komercjalizacji misji na Marsa) są fundamentalne różnice, które w tej idei polegają na tym, że:

- w modelu 1 jest zapewnienie transferu pieniądza z domeny publicznej do domeny prywatnej w oparciu o korzystanie z produktu/ów i usług/i wytworzonych przez firmę według specyfikacji istotnych warunków zamówienia, zatem czynniki to kierunek przepływu i zapewnienie, gdy jest sukces, zamawiającym jest podmiot publiczny, a jego wydatek jest ciągły w ustalonym okresie czasu;

- w modelu 2 kierunek transferu pieniądza z domeny publicznej do domeny prywatnej nie jest zapewniony w przypadku sukcesu, zamawiającym jest podmiot prywatny, a zaistnienie wydatku publicznego jest jednorazowe osobno dla przypadku NASA oraz Kongresu.